Een nieuw jaar werd vrolijk ingeluid, maar lang kreeg de A-ploeg niet om zijn kater van het oudejaarsfeest te verwerken. Op de 3e dag van het jaar mochten we immers opnieuw naar Boutersem om er de laatste in de stand, Ummah Leuven, te gaan bekampen. Dit betekende een blij weerzien met onze oude ploegmakker Rachid. Na het schaamtelijke puntenverlies van 2 weken geleden tegen een gelijkwaardig team was enkel winst voldoende, zoals het een trotse leider ook betaamt. Bij Central Jappe in doel, Kinge en Ruup vanachter, Flo en Jakke als werkmieren tussen de linies en Tin en topschutter Nico als aanvallende krachten.
Dat er iets moest rechtgezet worden werd al snel duidelijk. Central startte als bezeten en dicteerde met een verschroeiend tempo de wet in de Boutersemse arena. Ummah wist niet waar eerst gelopen om de bressen in hun verdedigingsgordel te dichten en Kinge vond met een splijtende pass Nico die de score opende. Soms kan een ploeg echter teveel goeie wil tonen en in ons enthousiasme liepen we na een tijd als mieren door elkaar en werden de aanspeelpunten schaarser. Ummah loerde op de counter en Jappe moest uitpakken met wat Ruup na de match omschreef als een “vette ijshockeysave”. Diezelfde Ruup brak daarna met een verwoestend schot bijna 3 vingers van de thuisdoelman, maar het was Nico die de 0-2 op het bord zette. Het spel bleef echter slordig en als ook de verdedigers zich met het aanvallende compartiment gaan moeien, vallen er natuurlijk gaten in de defensie. Enkele counters van Ummah werden nog verijdeld, maar uiteindelijk kon Rachid toch milderen. De Judas!
Rusten gingen we bij 1-2, en echt tevreden konden we weer niet zijn. Een déjà vu gevoel naar 2 weken geleden begon zich meester te maken van de Leuvense troepen, aangezien dezelfde fouten zich alweer geruisloos in ons spel genesteld hadden. Ook de scheidsrechter besloot dat hij niet meteen zinnens was een fankaart van Leuven Central te kopen en floot de ene na de andere belachelijke fout tegen. Hij bakte het zelfs zo bruin dat hij Jakke bijna een gele kaart gaf omdat die met een nogal vreemde smoel over het veld liep. Maar dat is nu eenmaal ‘s mans gezicht! Ook Flo moest nog maar niezen of hij kreeg al een fout tegen en Jappe werd terechtgewezen toen hij vanuit zijn goal probeerde te coachen. Inmiddels had Nico wel al voor 1-3 gezorgd en een prachtige combinatie Flo-Ruup bracht laatstgenoemde in stelling om ook zijn rekening te openen. Tin, die tot dan een erg bleke match speelde, ging uitstekend storen op de meevoetballende doelman en bood Nico de 1-5 aan. Jappe zweefde nog een vrije trap uit de bovenhoek maar via een afgeweken bal kwam Ummah nog even piepen. Het zette nu zelf ook druk naar voren en Central moest voor het eerst even postvatten voor eigen doelgebied.
Gelukkig beschikken wij over een spits die op dit niveau gemakkelijk een goal of 100 per seizoen maakt. En dat was gisteren niet anders: Nico werd door snelhuidsduivels Jakke en Kinge nog een aantal keer naar doel gestuurd en faalde niet. Ummah, dat slechts over 1 wissel beschikte, had zichzelf inmiddels al vakkundig in de voet geschoten toen die enige wissel weigerde op zijn poep te gaan zitten op de bank. Want, zo vond de ref, “een bank dient om op te gaan zitten”. Waarom de thuisspeler dit bleef weigeren zullen we wel nooit te weten komen, een vroegtijdige douche was dan ook zijn deel. Enfin, einduitslag 2-8, al bij al een vrij simpele zege tegen een alweer moedige tegenstander die het ons lastiger maakte dan de uitslag doet vermoeden.
Binnen 2 weken spelen we de absolute kraker in Tervuren tegen de 2e in de stand. Mits winst zetten we een reuzenstap richting zilverwerk, al is het seizoen nog lang. Dat belette de rood-witten niet van nadien in de kantine te klinken op het nieuwe jaar en op de successen die hopelijk nog op ons wachten. Ook willen we bij deze aan al onze fans een gelukkig en gezond 2020 wensen. Proost!
