Uw reporter is net op tijd terug neergestreken in België om de spannende ontknoping te verslaan van onze A-ploeg in 3de nationale. Voor mijn vertrek eind februari zag het er net als vorig seizoen rooskleurig uit. We hadden een bonus van 3 punten (met 2 punten voor een overwinning) op onze achtervolgers Anderlecht, Bosvoorde en Braine. Ook onze kalender oogde niet onoverkomelijk moeilijk met nog een thuiswedstrijd tegen Bosvoorde en uitwedstrijd in Braine hadden we dit varkentje moeten kunnen wassen. Maar net als vorig seizoen kenden we een dramatische maand maart. Er werd niet enkel tegen Anderlecht en Bosvoorde thuis verloren maar ook in Asse gingen we onverwacht onderuit. Van een bonus van 3 punten, 5 zelfs op Anderlecht, stonden we plots met een punt in het krijt. We hadden wel nog hoop want de kalender van onze concurrent oogde nog wel wat moeilijker en de knappe zege in Braine luidde bij ons ook de ommekeer in. Mits een perfect parkoers (4 keer winnen) was de titel nog mogelijk.
Eerst ging hekkensluiter Ninove voor de bijl. Vervolgens rolden we op een knappe manier Paloma Deurne op. En ook het altijd stugge Steenokkerzeel kon ons geen punten afhandig maken.
Vrijdag was het dus D-day. Anderlecht had vorige week nog nipt gewonnen van Braine. Voor hun laatste match stond de altijd moeilijke verplaatsing naar Tienen op hun agenda. En de sterren stonden niet ongunstig voor ons. Anderlecht werd verwelkomt in een heksenketel met een Tiense ploeg die hun thuissupporters nog een afscheidscadeau wilden geven in een wedstrijd voor hun verder zonder enig belang. Bovendien miste Anderlecht een aantal spelers dus het geloof was bij het Leuvens gevolg meer dan aanwezig dat er puntenverlies mogelijk was. Toen de Tienenaars na 5 minuten de score wisten te openen groeide het geloof in een goed afloop nog wat meer. Bovendien waren de Anderlechtenaars niet echt gevaarlijk geweest de eerste helft. Helaas voor ons leidde ongelukkig balverlies op 10 seconden van de koffie tot de 1-1. Het tweede bedrijf kregen de Tienenaars het fysiek steeds moeilijker maar ze vochten als leeuwen en weerstonden aan de steriele druk. En zo waar kregen ze nog twee keer de kans om de wedstrijd helemaal in hun en dus ook ons voordeel te beslissen in een 1 op 1 met de Anderlechtste doelman, maar de vermoeidheid speelde hun duidelijk parten en er werd twee keer nipt naast doel besloten. Zo eindigde een spannende match op een gelijkspel en plots was er voor ons terug hoop om testmatch voor het kampioenschap af te dwingen.
Met een goed gevoel terug naar Heverlee dus waar de voorlaatste in de stand op ons stond te wachten. En dat het geen walk-over zou worden dat was al voor de wedstrijd duidelijk. Raja Halle was met een 9-tal naar Leuven afgereisd en was hyper gemotiveerd om het behoud veilig te stellen. Hun coach vertelde me voor de wedstrijd dat ze eigenlijk pas sinds enkele maanden hun ploeg op de rails hebben en dat het ook steeds beter begint te lopen. Dat was er dan ook aan te zien. De beste kansen waren zeker voor ons maar makkelijk was het allerminst. Toch wisten we 1-0 en 2-0 voor te komen. Lieven miste op een haar de 3-0 en even later stond het 2-1. Gelukkig scoorde Junior met een gelukje snel de 3-1, meteen ook de ruststand. Halle deed er alles aan om tot een aansluitingstreffer te komen maar uitgespeelde kansen creëerden ze niet. In tegendeel de beste kansen waren voor ons maar we verzuimden om het helemaal af te maken. In de tweede helft vielen er zo geen doelpunten en we hadden dus onze broodnodige overwinning beet. De promotie is alvast een feit, maar de kers op de taart kunnen we woensdag plaatsen in een rechtstreeks duel zal er beslist worden wie de titel pakt.