17 januari bracht de absolute kraker in de Vlaamse Competitie Regio Oost: de fiere leider Leuven Central op bezoek bij het als 2e geklasseerde Eurofoot Tervuren, een ploeg die enkele seizoenen geleden nog in 1e nationale speelde maar daarna vrijwillig koos voor de Vlaamse Competitie (het equivalent van 4e nationale in het veldvoetbal zeg maar). De heenmatch werd na een doelpuntenkermis een beetje gevleid in het voordeel beslecht van Central, maar sindsdien liet Tervuren niets meer liggen. Zij zouden er vast en zeker op gebrand zijn om thuis hun titelkansen gaaf te houden, en te laten zien dat zij niet moeten onderdoen voor ons.
Bij Central geen Kinge (buikgriep) en Jakke (blessure), wel Jappe in doel; Ruup, Flo en Lieven vanachter en Bas, Nico en oudgediende Carlito in de aanval. Dank aan Lieven en Carl om te komen depanneren, beiden speelden een erg sterke wedstrijd. Carl liet net als Ruup zien dat mensen die tram 4 naderen zeker nog meekunnen op dit niveau als ze zich een beetje verzorgen. Zonder Kinge en Jakke mocht er wel niet al te veel gebeuren in het defensieve compartiment, zeker met Ruup die voor de match kloeg over rugklachten. Tot overmaat van ramp leek Lieven zich al vrij snel in de partij te blesseren aan de enkel, waardoor de spoeling wel erg dun werd. Net in de belangrijkste wedstrijd van het jaar! De wedstrijd leek onder een ongelukkig gesternte geboren te worden.
Maar dat draaide anders uit. De wedstrijd begon evenwichtig en beide ploegen, met veel respect voor elkaar, tastten geduldig af. Central kreeg de eerste kansen via de onvermijdelijke Nico en Flo, maar de thuisdoelman speelde een dijk van een wedstrijd. Al liet hij zich na 10 minuten wel verrassen toen Ruup een vrije trap zonder compromissen centraal het doel in jaste, tegen een snelheid waar de gemiddelde Lamborghini eens jaloers naar kijkt. 0-1 dus voor Central en Tervuren besloot wat meer vaart in zijn spel te brengen. Dit resulteerde in een aantal hete standjes en 5 minuten later draaide hun pocketspits weg van Carl en knalde hij knap binnen in de verste hoek. Alles te herdoen, op dat moment zeker niet onverdiend. Tervuren leek erop en erover te gaan maar Jappe en Ruup konden met vereende krachten enkele kansen afstoppen, waarop Central weer overnam en nog de grootste kansen kreeg. Ook deze bleven onbenut en ruststand 1-1.
Na de koffie een zelfde spelbeeld: 2 ploegen die zeer gedisciplineerd verdedigden en zorgvuldig zochten naar een gaatje in de vijandelijke afweergordel. Het spelniveau lag erg hoog, maar daardoor werden kansen schaarser. Tot Tervuren na een snelle aanval hun aanvaller vond die vrij kon binnenschieten aan de 2e paal. De afgevaardigde van Tervuren was het scorebord al aan het veranderen, maar Jappe slaagde er nog in 1 van zijn lange benen tegen het schot te krijgen en zo het gemaakte doelpunt te verijdelen. De thuisdoelman, die erg lekker in de match zat, redeneerde dat hij dit ook wel eens wou proberen en maakte een soortgelijke spektakelsave op een poging van Nico. Beide ploegen dicht bij de voorsprong dus, en Tervuren trok zich wat terug. Carl ging op snelheid voorbij zijn veel jongere bewaker maar kende pech in de afwerking, en ook Nico’s kanon bleef zwijgen ... tot een minuut van het einde. Een of ander schot van ver week een keer of 3 af en dwarrelde over de keeper tegen de kruising. Brute pech voor Central, tot we zagen dat niemand anders dan onze bebaarde spits het snelst op de rebound zat en kon binnentikken. Grote vreugde bij Central, de buit leek binnen.
Tervuren wisselde met de moed der wanhoop hun doelman nog voor een veldspeler en duwde Central voor eigen doel. Dat resulteerde in 2 pogingen die werden afgeweerd, en Jakke signaleerde vanop de bank aan de ref dat de speeltijd al lang verstreken was. De brave man had echter duidelijk nog niet genoeg van de spanning en liet vrolijk doorspelen. Een volgend schot van Tervuren werd ook nog afgeblokt, maar toen Flo de bal wilde ontzetten werd hij gehaakt en bleef de bal hangen. Geen fout volgens de ref en wat daarna gebeurde kan u wel raden: de bal kwam terecht bij hun kapitein en die knalde hoog in doel.
2-2 diep in blessuretijd, na wat waarschijnlijk wel een overtreding was. Zeer zuur voor Central, want bij winst was de kloof tussen ons en hen wellicht onoverbrugbaar geworden. We zien nu ook Huldenberg weer dichterbij sluipen, in mijn ogen het sterkste team in de reeks mits op volle kracht. Het weerhield de rood-witte troepen er echter weer niet van er een gezellige bende van te maken in de kantine, en vooral ook te klinken op Annabel, de 2e spruit van Carl. Volgende afspraak binnen 2 weken thuis tegen Ummah, waartegen enkele weken geleden nog relatief gemakkelijk gewonnen werd. Enkel een zege zal hier dus volstaan!
Comentários